مامان بابا من تنهام... اندر حکایت تک فرزندی

مامان بابا من تنهام… ما دهه هشتادی ها عمیقا این جمله رو حس می کنیم. عمدتا یا تک فرزند بودیم یا نهایتا دو فرزند…

حس و حال علیرضا رو عمیقا درک می کنم. حس و حال اون روزایی که وقتی مهمونا می رفتن گریه می کردم؛ حس و حال اونروزایی که التماس مهمان ها می کردم که بمونن… حس و حال علیرضا در عمق وجود همه تک فرزند ها هست… پدر و مادر هر کار انجام بدن جای خواهر و برادر را پر نمی کند. 🙁

ما دهه هشتادی ها (معایب تک فرزندی)

ما دهه هشتادی ها بچگی نکردیم. از همان ابتدا بزرگ بودیم! چون تنها کسانی که دیدیم بزرگتر ها بودند.

در جوانی پر و بال نداشتیم چون اطرافیانمان میانسال های محتاط بودند.

در ازدواج هایمان شکست خوردیم چون عمری مرکز توجهات بودیم. چون یک عمر تنها زندگی کردیم و حالا نمی توانستیم با جمع زندگی کنیم.

رفیق دیرینمان فضای مجازی بود ما زود رسانه ها را باور کردیم.

ما در فضای حقیقی هیچ لذتی نچشیدیم و لذت هایمان هم مجازی بود.

ما مجازی به دنیا آمدیم مجازی بزرگ شدیم و باور هامان مجازی شکل گرفت.

تا جایی که باور کردیم خودمان هم مجازی هستیم؛ چون کسی مارا باور نداشت.

ما دهه هشتادی ها خیلی سختی کشیدیم لای پر قو بزرگ شدیم اما شکستیم… طوری که سنگ نمی توانست ما را بشکند.

برای امتحان هم اگر بود کافیست. ما علیرضا ها کفش نمی خواهیم همدم همبازی همراه و یار و یاور می خواهیم.

من یک دهه هشتادی هستم که فقط یک خواهر با 14 سال اختلاف سنی دارم. اما خودم سه فرزند دارم. برای آنکه می دانم دخترم بیشتر از اسباب بازی همبازی می خواهد.

من هم همبازی می خواهم تا بتوانم کودکی کنم. و سال هایی که تجربه نکردم در کنار فرزندانم تجربه کنم.

مزایای فرزند

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: فرزند بخواهيد و آن را طلب كنيد؛ چرا كه مايه روشنى چشم و شادىِ قلب است .

سال ها گفتیم فرزند کمتر زندگی بهتر! اما باید اعتراف کنیم با کم شدن تعداد فرزندان فقط حجم غصه ها زیاد شدند.

کودکان روحیه شادی دارند و نمی گذارند فضای خانه دلگیر شود. هرچه میانگین سنی خانواده ای کمتر باشد شادی و نشاط خانواده بیشتر است.

بزرگتر هایی که در کنار کودکان زندگی می کنند شادی و سرزندگی آنان را دریافت می کنند . و کودکانی که در کنار بزرگتر ها زندگی می کنند. محتاط، بی حوصله افسرده و تنبل می شوند.

این است فرزند بیشتر زندگی شادتر!